Co poczytujemy?

Czesć!

Jejku, jak dawno mnie tu nie było?! Troszkę (tylko troszkę) przez ten czas się działo. Ale to nic. W każdym razie przeczytałam już Tunele, świetna książka godna polecenia. Czytałam też Ten obcy, to była moja lektura i chyba muszę powiedzieć że najlepsza ze wszystkich (morału "płynącego" ze Sposobu na Alcybiadesa, nie zauważyłam do tej pory) jakie były. No i jeszcze coś, znaczy się Akcja chłopaki, kolejna cud miód książeczka. To tak w wielkim skrócie. Ale nie moge się powstrzymać przed pochwaleniem się (tak, wiem nieładnie i w ogóle, ale aż mną trzęsie xD ). Dzisiaj ogłaszali wyniki sprawdzianu szóstoklasistów i... mam 40 na 40 punktów! Zaciesz taki że szkoda gadać, jednak po pewnym czasie ta radość nauczycieli męczy... Ta... W zasadzie to chyba bardziej przez przypadek, bo jedno zadanie źle zaznaczyłam na karcie odpowiedzi, albo nie wiem co zrobiłam, ogółem się śpieszyłam no i wyszło jak wyszło :D. Dobra już się pochwaliłam itd. więc przechodzimy do tematu, czyli do książek :)

Tunele

 

 Głównym bohaterem książki jest czternastoletni chłopiec - Will Burrows, który wraz ze swoją rodziną mieszka w małym miasteczku Highfield pod Londynem. Gdy jego tata, z którym łączy go pasja do archeologii i wykopalisk, znika w gęstej sieci tuneli, Will wyrusza w niebezpieczną i ekscytującą podróż do podziemnego świata, aby mu pomóc.

***

Książka baaardzo przygodowa. Chwilami łezka zakręciła się w oku, czasem brały nerwy, lub ciekawość nie pozwalała się oderwać od książki. Ogółem fajna, bardzo. Chwilami się gubiłam lub była po prostu nudna, ale nie trwało to nigdy długo. Co prawda jest ciekawa, przygodowa, chwilami straszna i ekscytująca, ale jednak czegoś mi brakuje, tego czegoś co powoduje, że nie możesz o niej zapomnieć. Nie wiem nie mam o niej 100%- go zdania, ale jest jak najbardziej świetna i godna polecenia. Moja ocena: 6-

Akcja chłopaki

 Roma jest samotna... tak bardzo, jak to tylko możliwe w rodzinie złożonej z mamy, taty, dwóch babć, zamężnej siostry i wiekowej suczki obdarzonej czułym mianem Fabryki Kupy. Nie ma jednak przyjaciół, a jej relacje z apodyktycznymi rodzicami trudno uznać za serdeczne... Mimo to nie zamierza się poddawać! W poszukiwaniu akceptacji i uczucia Roma zapoczątkowuje serię zdarzeń, które na zawsze odmienią jej życie. A jeśli dodać do tego straszliwe skutki zwykłego spaceru, przedsiębiorczej dziewczynie nie zostanie nic innego, jak rozpocząć akcję "Chłopaki"!

***

Świetne i przywracające miłość do polskich książek, zwykłych, a zarazem nie mniej ciekawych od zagranicznych . Ogółem po niej mam "fazę" właśnie na polskie młodzieżówki. Są świetne i w przeciwieństwie do tych amerykańskich pt."moje wielkie problemy" tu można znaleźć coś z życia rzeczywistego. Nie żebym miała coś przeciw tym zagranicznym, ale aktualnie wolę polskie. 

Książka świetna, szybciutko się czyta. Bardzo wartka akcja, w ogóle się przy niej nie nudziłam. Chwilami mnie krew zalewała, ale świetnie to wspominam :) Taka frustracja, gotująca się w tobie. Ogółem wyzwala dużo emocji. Świetna moja ocena: 6

Przepraszam bardzo, ale reszta następnym razem, bo niestety muszę zmykać ;( 

Do zobaczyska!

Co tam u mnie piszczy ? ;)

Dawno mnie tu nie było, w sumie nie wiem czemu. Aktualnie czytam "Tunele" (dla niezorientowanych 495 stron xD). Fajniutkie. Piszę także nowe opowiadanie bo tamto hym... po prostu mi dalej nie szło, pogmatwało się jak kłębek wełny po zabawie z kotem... Opowiadanko przygodowe będzie, staram się "odlepić" od fantasty :) Ale za szybko go chyba nie ujrzycie, muszę najpierw je W CAŁOŚCI napisać, a potem poprawić i będzie perełka ^^ (mam nadzieję XD). Ogółem czas odliczam od jednego weekendu do drugiego, a po jego zakończeniu od jednego angielskiego do drugiego (jak ja nie nie lubię tych lekcji, pan STANOWCZO przecenia moje umiejętności -,-).

No nic, kończę, pa, pa!

13 skarbów

 

Podczas wizyty w domu swojej babci Tanja wpada na trop wielkiej tajemnicy. Pół wieku temu, w pobliskim lesie, zaginęła dziewczynka, przyjaciółka babci, i nigdy jej nie odnaleziono. Tanja, która obdarzona jest wyjątkową zdolnością widzenia wróżek, orientuje się, że to ich dzieło. To wróżki – wcale nie takie dobre, jak te znane z innych bajek – porywają dzieci do swej krainy, by je na Ziemi zastąpić innymi, czarodziejskimi. Czy Tanja odnajdzie też pozostałe porwane i podmienione dzieci? 

***

Kolejna książka z serii, cud, miód i malinki : ) Wciągająca, zapadająca w pamięci, niezwykła... po prostu świetna. Jest to chyba moja 2 ulubiona książka, ponieważ tu cała akcja była, hm, zwrotna, zrozumiała i nie przypominająca gry komputerowej (drobny uraz do II cz. Baśnioboru). Była, mimo tematu, prawdziwa, można było swobodnie się w nią wczuć i każdy fragment można było idealnie sobie wyobrazić. Warta przeczytania, jeśli ktoś lubi fantasty, a jeśli nie to z pewnością polubi ten rodzaj książek ; ) Moja ocena: 6.

W tej chwili zaczynam kruczobór, jednak nęci mnie druga część powyższej książki: 13 zaklęć (już stoi i czeka na półeczce : )

To tyle, do zobaczyska!

Moje opowiadanie - Magiczny dar cz.I

U mnie od tygodnia trwa szkoła, więc na czytanie czasu jest mało, ale żeby nie zaniedbywać moich obowiązków wstawię tu moje opowiadanie, które można czytać także na stronie Victor Junior. Mam nadzieję że się spodoba.

Nastał kolejny dzień, a dokładniej 4 października. Budzik jak zwykle zadzwonił o 6:30, a Klara, jak zwykle, skradła jeszcze kwadrans snu. W końcu do drzwi jej pokoju zapukała mama, piękna kobieta o długich kasztanowych włosach, spiętych w koka i wysokim wzroście. Dotknęła delikatnie ramiona córki i ciepłym głosem, wybudziła ją ze snu. Dziewczynka ociężale podniosła się z łóżka i poczłapała w stronę łazienki, gdzie od dłuższego czasu była jej starsza o 4 lata siostra – Wiola. Klara zaczęła wrzeszczeć przez drzwi aby siostra ją wpuściła do łazienki, jednak ona puszczała to mimo uszu. Po 15 minutach młodsza weszła do łazienki. Cała toaleta zajęła jej jedynie 10 minut i po tym zbiegła po schodach do kuchni, w której jej mama właśnie robiła kanapki. O 7:00 cała rodzina siedziała przy stole i jadła pyszne śniadanie, a kot Klary łasił się do wszystkich po kolei. Nagle dziewczynka usłyszała miły głosik;

• Mogę kawałek szynki?
• Ktoś prosił o szynkę? - rzekła w zdziwieniu. Oczy całej rodziny spoczęły na niej.
• Wydawało ci się. - odpowiedziała ze stoickim spokojem mama

Klara tylko przytaknęła. Była pewna że ktoś coś do niej mówił.

• Kochanie, zapomniałaś o dzisiejszym dniu? - zagadnęła
• A co to za dzień?
• Twoje urodziny! - uśmiechnęła się mama

Klara pomyślała głębiej. No tak! To dziś, 4 października. Odwzajemniła się uśmiechem mamie, za pamięć. Pani Monika – mama, podeszła do lodówki i wyjęła z niej mały torcik z 12 świeczkami, które z trudem się na nim mieściły. Tata zapalił wszystkie.

• Pomyśl, życzenie i zdmuchnij świeczki. - powiedział

Dziewczynka, po chwili zastanowienia wypowiedziała w myślach życzenie i zdmuchnęła świeczki. Następnie wszyscy zaczęli śpiewać radosne sto lat! Klara czuła się wspaniale. Nic więcej jej nie trzeba było. Gdy rodzina skończyła śpiewać znów przemówił ten sam głos.

• Wszystkiego najlepszego!

Uśmiech opuścił jej twarz. Działo się z nią coś dziwnego. Jednak nie wiedziała co. Przerwał jej głos mamy.

• Po lekcjach pojedziemy do centrum handlowego i wybierzemy razem prezent, dobrze?
• Tak, tak... Dzięki. - powiedziała lekko zmartwionym głosem dziewczynka.
• Więc ubieraj się kochanie, jedziemy do szkoły. - rzekła mama

Wiolka na te słowa pobiegła do swego pokoju, aby spakować mniej lub bardziej potrzebne rzeczy, natomiast Klara w zamyśleniu zaczęła ubierać kurtkę. Myśli wirowały w jej głowie, nie potrafiła wyjaśnić źródła tego głosu. Mama wraz z Wiolą stanęły gotowe do wyjścia, więc żwawo poszła za nimi. Wiola poszła w stronę liceum, a Klara z mamą pojechały samochodem. Droga do podstawówki, w której Klara uczyła się, a pani Monika pracowała jako polonistka, była dłuższa ze względu na to iż była położona na przedmieściach. Gdy dojechały na mejsce do dzwonka pozostawało 15 minut. Pani Monika weszła do pokoju nauczycielskiego, a Klara poszła w stronę swojej klasy.

***

Drzwi zamknęły się za ostatnim domownikiem wychodzącym z domu. Luna – syjamska kotka Klary natychmiast wskoczyła na parapet kuchni z której było dokładnie widać drogę osiedlową oraz wyjazd z podwórza. Auto zaczęło powoli wyjeżdżać z garażu, a następnie ruszyło w drogę. Została sama w domu. Teraz mogła wykonać powierzone jej zadanie, podbiegła do drzwi frontowych, w które były wmontowane malutkie drzwi dla niej samej, aby w ciągu dnia swobodnie wychodzić na dwór. Zwykle jednak rzadko z nich korzystała, jednak dziś była niezmiernie szczęśliwa że jej pani namówiła rodziców na ich montaż. Kotka sprawdziła pobieżnie czy nie są zablokowane. Nie były. Zbliżyła więc szybko specjalną obrożę do ramy i wybiegła na dwór. Teraz należało przedostać się na drugą stronę ulicy. Płot miał zbyt gęsto położone pręty, jednak wystarczyło wskoczyć na jeden z murków i było się za terenem domu. Po wszystkim Luna szybko przebiegła przez ulicę i weszła do lasku. Gdy szła zapamiętywała z największą dokładnością wszystkie szczegóły by móc łatwo powrócić do domu. Po chwili marszu ujrzała koniec karłowatych iglaków. Rozpościerała się za nimi łąka i inne domy. Kotka przypomniała sobie słowa przyjaciela: „ Gdy wejdziesz na łąkę idź w lewo, w płocie przy zielonym domu będzie dziura wyszarpana przez psa. Tam jest baza.” Zaczęła podążać zgodnie z rozkazem Oskara. Po chwili znalazła się przy dziurze w płocie. Przebiegł ją zimny dreszcz. Z powodu jej wieku nigdy nie miała czynienia z psem. Jednak wiedziała że musi to zrobić. Za płotem czekał na nią Oskar.

• Jesteś wreszcie
• Przepraszam jeśli się spóźniłam. - powiedziała
• Chodź za mną.
  Luna ruszyła za przyjacielem. Weszli przez uchylone okno do piwniczki, w której czekali na nich pozostali członkowie. Kotka i Oskar szybko się dosiedli. Spirit – rudy pers w podeszłym wieku zaczął.
• Witam wszystkich. Spotkaliśmy się dziś z powodu święta zwierząt, a także dzieci, które urodziły się w to święto. Jak wiadomo te dzieci są zoomagami, czyli posiadają magiczny dar – mogą nas rozumieć...

***

Rozległ się dźwięk dzwonka kończący lekcje. Klara szybko spakowała się i ubrała kurtkę, nie mogła się wprost doczekać zakupów. Gdy już chciała schodzić na dół zauważyła mamę czekającą na nią po skończonych lekcjach.

• Jak ona to robi? - zamyśliła się Klara idąc w jej stronę
• Witaj kochanie! Idziemy?
• Oj, tak!
  Nie minął kwadrans gdy obie stały u drzwi wielkiego centrum handlowego. Dziewczynka chodziła z mamą od sklepu do sklepu próbując wybrać wspaniały prezent urodzinowy. Co prawda zwykle to jej rodzice wybierali ten prezent, lecz mama uznała że Klara może to zrobić sama. Po dłuższym czasie dziewczynka wybrała: książkę, wielką poduszkę w muffinki oraz bluzkę z kotem podobnym do Luny. Gdy już zmierzały ku wyjściu córka szepnęła:
• Kocham Cię mamo
• Ja ciebie też słoneczko.

***

Piszcie w komentarzach, co zmienić i jak się podoba ; )

Na dziś to tyle, pa,pa!

100 wejść

Właśnie z nudów wchodzę na mojego bloga, zerkam na ilość wejść, a tu równo 100! Może to nie jest żadna cudowna liczba, ale i tak się cieszę!

Victor Junior

Wspominałam już w którejś notce o Victorze Juniorze jednak postanowiłam poświęcić temu tematowi osobny post. 

"Victor Junior" to dwutygodnik dla uczniów klas IV, V, VI. 

   

Co nastolatek znajdzie w "Victorze Juniorze"?

° Reportaże, w których poczyta o ważnych dla niego sprawach 

° Odpowiedzi na swoje problemy - szkolne, domowe, dotyczące codziennych spraw związanych z dojrzewaniem, akceptacją siebie, zainteresowaniami, a także relacji z rówieśnikami i dorosłymi

° Artykuły o zwierzętach, sporcie, przyrodzie, filmie, a także ciekawostki historyczne, świetne opowiadania i niezwykłe straszne historie

° Materiały przydatne w szkole (na przyrodzie, historii, polskim)

° Przykładowy sprawdzian na arkuszu - do ćwiczenia specjalnie dla szóstoklasistów - arkusz wzbogacony jest o omówienie wszystkich pytań i odpowiedzi, czytelnik sam śledzi swoje postępy, może dowiedzieć się, czego jeszcze nie umie, sprawdza się

° Komiks w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej

° Konkursy

Victor Junior posiada też swoją stronę internetową:

Można na niej publikować swoje opowiadania lub wiersze, a także zobaczyć aktualności dotyczące pisma. 

Polecam wszystkim i pismo i stronę internetową!

Na razie!

Baśniobór: Gwiazda WIeczorna Wszchodzi

W poprzednim tomie przygód Kendrze i Sethowi udało się uratować Baśniobór przed Stowarzyszeniem Gwiazdy Wieczornej, które zamierzało zniszczyć zaczarowany rezerwat i przejąć władzę nad światem. Jednak Stowarzyszenie nie daje za wygraną. W Baśnioborze ukryto jeden z potężnych artefaktów pozwalających uwolnić najpotężniejsze demony z zaklętego więzienia. Dzieci, ich dziadkowie oraz trójka specjalistów od magii muszą temu zapobiec za wszelką cenę. Przed rokiem wróżki podzieliły się z Kendrą magiczną mocą - dlatego ona także staje się celem sił zła. Czy w porę nauczy się wykorzystywać niezwykły dar? I czy jej brat uwolni się od klątwy demona, który chce go pożreć? Stawką są losy całego świata.

***

  

Najlepsza książka jaką czytałam! Nagłe (oj bardzo) zwroty akcji, nowe postacie i zagrożenia. Jak już wspominałam książka świetna, jednak jest pewne "ale", a mianowicie 2 ostatnie rozdziały.Są po prostu pogmatwane.Nie będę pisać co się w nich znajduje lecz zakończenie bardzo mnie zafrapowało. Tylko jeden wątek został wyjaśniony (w przeciwieństwie do I tomu) i tak naprawdę nie wiadomo czy tak naprawdę wszystko się dobrze skończyło... Klimat jest także utrzymany bardziej w kierunku podstępów i niebezpieczeństwa niż przygód z magicznymi istotami.

Po przeczytaniu książki miałam duży niedosyt, nie jak w przypadku Wilkena, który mimo słabej akcji itp. po przeczytaniu zakończenia bardzo mi się podobał. Więc wychodzi na to że zakończenie musi być równie pasjonujące co reszta książki (lub bardziej)

Ogółem: bardzo polecam, przeczytałam ją w ekspresowym tempie (wciągnęła mnie na 5 godzin! No ale całość przeczytałam troszkę wolniej niż w 5 godzin ;). Czekam na kolejny tom. Moja ocena: 6.

To tyle, do zobaczenia!